Ik wil weten of je nog iets uit je vorige woning mist. Spullen en dingen zeggen je vaak niks meer. Je kunt eigenlijk niets bedenken. Als ik soms iets meeneem waarvan ik denk dat je het leuk vindt (een boek, een schaaltje, een vaasje) heb je altijd liever dat ik het gelijk weer mee terug neem. Je vindt dat je al zo veel hebt. Ik blijf het af en toe vragen, of je nog wat nodig hebt. En plotseling weet je het, waar je echt behoefte aan hebt. Je mist een schaar! Die mag je daar niet hebben (geen scherpe voorwerpen). Maar je bent kunstenares geweest. Hebt de meest prachtige dingen gemaakt (zie foto voor een paar voorbeelden). Tuurlijk wil jij een schaar. Ik neem er 2 mee, je houd ze op de juiste manier vast, links en rechts, en knipt met ze in de lucht. Knip knip, links en rechts, gelijktijdig. Knipperdeknip in de lucht. En dan komt er zo maar een zin uit: Fijn hè, zeg je, oh zo fijn.
Naschrift: een half jaar later knip je onderbroeken, sokken, boeken en overige dingen kapot. In een razend tempo. De scharen heb ik weer mee moeten nemen.
Reactie plaatsen
Reacties